ไว้อ่าน

http://www.visalo.org/

ในแต่ละห้วงของชีวิตเราได้เห็นละครมาเยอะฟังจากดอกส้มสีทองหน่อยเป็นไง

http://www.youtube.com/watch?v=bPPoAnwCRNQ

เล่นหุ้นหรือลงทุนในหุ้น

ผมเข้าสู่ตลาดหุ้นด้วยความไม่เข้าใจและงงนับจากปีพศ.2536 จนถึงตอนนี้ผมยังไม่เลิกที่จะสนใจและเฝ้ารอเวลาเหมือนเดิม
เดิมที่ก่อนที่จะเข้าสู้ตลาดหลักทรัพย์ คำนี้ไม่เคยติดหรืออยู่ในสมองหรือความสนใจเลยสักนิดเดียว วันๆหนึ่งผ่านไปด้วยการเฝ้ารอ
ลูกค้ามาซื้อของนับจากเช้าจนค่ำกว่าจะได้ปิดร้านและพักผ่อนนอนเอาแรงเพื่อเปิดในวันถัดไปอีกเป็นวัฎจักรเช่นนี้อยู่หลายปีดีดัก
คำว่าการลงทุนไม่เคยเกินไปกว่าการซื้อสินค้ามาเข้าร้านแล้วขายออกไป ไม่เคยได้เรียนรู้วิธีการลงทุนอี่นใดนอกจากนี้จริงๆ
จนวันนั้นน้องสาวมาหาที่บ้านและได้ไปที่นวกิจ(ตอนนี้ปิดไปแล้วครับ)บนธนาคารทหารไทยชั้น 3 หน้าโรงพยาบาลสุราษฎร์ธานีผมไม่เคยขึ้นไปห้องค้าเลยและนั้นเป็นคราวแรกจริงๆที่ได้สัมผัสบรรยากาศแห่งการลงทุนเก็งกำไรพร้อมเจอะเจอกับคนที่คิดว่าการลงทุนด้านนี้ให้ความหวังได้หรือให้ผลตอนแทนที่ดีกว่าการรอดอกเบี้ยหรือการซื้อหวย จนตอนนี้น้องสาวหยุดการลงทุน(เก็งว่าจะรวย)ไปนานมากแล้วแต่ผมยังไม่เลิก(ทำได้ไง) โบรกที่เคยใช้บริการยุบไปแล้วแต่ผมยังคงอยู่ที่ตลาดเช่นเดิม(ฮึๆๆๆๆๆ) หลายปีผ่านมาจนลูกโตจะเข้ามหาฯผมก้อยังอยู่กับตลาดได้เรื่อยมา ชีวิตที่ผ่านมาและสิ่งที่ได้พบเจอในตลาดกับวัยที่เพิ่มมากขึ้นทุกปีผมได้เรียนรู้อย่างไม่จบสิ้นจากตลาดทุนและสภาพของคนที่วนเวียนเข้าแล้วออกหรือจากการสนนทนาในเวปบอร์ทต่างๆ จากอินเตอร์เนตที่ความเร็วแค่ 54 k จนตอนนี้ที่กดปั๊บมาปุ๊บให้ความรู้สึกที่ต่างกันมากจริงๆจากการบอกมาเก็ตติ้งให้คีย์คำสั่งจนเดี๋ยวนี้สั่งเองเสร็จภายในเวลาแค่นิดเดียว
เราต้องพัฒนาความเข้าใจและเรียนรู้เพื่อจะก้าวไปสู่หนทางที่ดีกว่าเดิมตลาดสอนผมแบบนี้ หุ้นหลายๆตัวสามารถก้าวข้ามจุดตกต่ำได้อย่างสวยงามและให้ผลตอบแทนที่ดีแก่นักลงทุนที่มองเห็นคุณค่าของมัน เช่นเดียวกันอีกด้านหนึ่งความสวยงามในอดีตราคาที่เคยร่งเรืองโชติช่วงชัชวาลย์จนเดี๋ยวนี้มองหาไม่เห็นก็มีให้เห็นอยู่จุดที่เคยขึ้นไปและสวยงามเดี๋ยวนี้เหมือนเศษกระดาษก้อมีเช่นกัน
ทุกๆอย่างขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย(ธรรมดาโลก) และไม่เคยมีอะไรเป็นเช่นนั้นได้ตลอดกาล(ก้อธรรมดาโลกอีกแหละครับ)
จนเดี่ยวนี้ผมยังคงทำความเข้าใจและคุ้นเคยกับตลาดเช่นเดิมฮ่าๆๆๆๆๆ คนกันเองไม่ต้องเกรงใจชอบตัวไหนก้อซื้อเพื่อวันหนึ่งข้างหน้า
ชังตัวไหนไม่ต้องดูมัน บริษัทไหนดีมีธรรมาภิบาลโปร่งใสชัดเจนไม่เล่นเล่ห์ช่วยๆเค้าหน่อยเราก้อจะลงทุนในหุ้นคุณมะเราจะไปด้วยกันเดินไปด้วยกันจนวันหนึ่งที่คุณเปลียนไปฮ่าๆๆๆๆๆ(สำนวนใครนี่) อย่าว่ากันน้าถ้าต้องจากกันไปวันหนึ่งเมื่อคุณเปลี่ยนไป
ความสวยงามของชีวิตคือการได้พัฒนาตนเองนั้นคือการเรียนรู้สั่งสมและตกผลึกจนได้อะไรที่เป็นหนึ่งเดียวกับคุณหรือคือการฝึกฝนจนกว่าคุณจะก้าวพ้นไปสู่จุดที่ต้องการโดยที่ไม่ต้องใช้เพลงนี้ของพี่โสมเค้าเอ้าลองฟังดู



http://www.doohoon.com/songs/song1.htm

อนาคตรออยู่ ปัจจุบันทำมันไป อดีตสอนเราและให้ข้อคิด ทุกๆอย่างให้อะไรเราเยอะแยะไปหมดชีวิตมีตรงไหนไม่น่าอภิรมย์กันหรือท่านทั่งหลาย สู้โว้ย!!!!!

ทะเลาะ

การอยู่ด้วยกันกับใครๆไปนานๆมีหรือที่จะไม่มีเรื่องที่ขัดใจกันบ้าง ที่นี้จะทำอย่างไงดี
มีคำแนะนำดีๆจาก

http://www.love4home.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=111297&Ntype=2
และวิธีบรรเทาอาการจาก

http://www.pattanakit.net/index.php?lay=show&ac=article&Id=473826&Ntype=128

ความไม่ถูกใจเราเกิดจากอะไรดูให้ดีอย่าเครียดๆ หากอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาอย่าน่ะครับ
มันเหมือนกับระเบิดเชียว กรุณาขว้างไปเสียจากตำแหน่งเป้าหมายมิฉะนั้นเดี๋ยวเกิดรายการจัดเต็มๆให้

ความทุกข์เกิดจากอะไร(คำค้น)

ไม่ได้อย่างที่ปรารถณาย่อมเป็นทุกข์แล้วอยากไปทำไมหรือหวังไปเพื่ออะไร เรากลุ้มเพราะ
เกิดจากเหตุไหน มาดูกันจาก

http://www.dhammathai.org/treatment/nivorn/nivorn01.php


เหตุเกิดจากตัวรึจากใครหากแยกประเด็นให้ชัดถึงต้นเหตุด้วยสายตาที่เป็นธรรม
ปัญญาย่อมจะเกิดและความกระจ่างแก่จิตตนเองจะถึงคำว่าแค่นี้เองฮ่าๆๆๆๆ
คำค้นนี้เกิดจากคนที่เปรยว่าอยู่ด้วยกันทำไมในวันนี้นี่เอง.....



สุขหรือทุกข์ก้ออยู่ที่ใจคุณเอง..... แม้จะมีใครเคียงข้างสุดท้ายก้อคือคุณที่รับไว้เอง
หากคุณสดใสคนรอบกายหรือทุกๆอย่างย่อมสวยงาม โลกย่อมน่าอยู่และน่าชื่นชม
แต่เมื่อคุณหมองหม่น สุดท้ายคุณคือผู้ทำลายแม้แต่ตัวคุณเอง

การเรียนรู้เพื่อพัฒนาตน

ตามหัวข้อผมไม่ได้หมายถึงการเรียนโดยปกติครับแต่เป็นการเรียนรู้เพื่อภายในของเราเอง
สิ่งที่ได้รับและประสบมาทำให้เรา(ตัวเอง)เข้าใจสิ่งต่างๆหรือดำรงชีวิตอย่างมีสมดุลได้เพิ่ม
ขึ้นหรือเปล่าและสบายอกสบายใจอย่างโล่งๆชนิดที่เข้าถึงคำถามและปัญหาต่างๆจริงแท้
แค่ไหน หรือย้อนมาถามตัวเองว่ารู้ไปทำไมรู้เพื่อประโยชน์ด้านไหนและมีความสุขกับตัว
เองเพิ่มมากขึ้นมั๊ย เวลาที่ผ่านมาไม่ได้เข้ามาเขียนบันทึกเพราะคนข้างๆรับไม่ได้ถึงการ
แสดงตัวตนออกมาสู่สังคมที่เปิดกว้างนี้และเพื่อตัดขาดจากโลกไซเบอร์หลบหลีกหายไป
แต่สุดท้ายนั้นคือเพื่อตัวของใคร และชีวิตนี้มีเพื่ออะไรตรงนี้ตัวเองต้องเป็นคนตอบ
ความคิดที่หมกหมุ่นและความหวาดกลัว(หรือความไม่รู้จรืง) ในชีีวิตเปิดประตูสู่โลกใบหนึ่ง
ที่กันตัวเองออกไปสุุ่มุมส่วนตัวสำหรับผมแล้วมันมากเกินไป เพราะผมชอบสนุกและผจญ
ภัยกิเลสแบบเด็กๆที่คิดเสมอว่ายังมีอะไรให้เราเล่นอีกเยอะจึงทำให้ผมต้องมาเขียนเพิ่มอีก
อย่างที่อยากจะเล่า...โอ๊ยชีวิตมีเรื่องเยอะมากมายไปหมดมันน่าเบื่อตรงไหนกัน