ผมเคยฆ่าตัวตาย

ผ่านมานานแล้วกับประสบการณ์นี้ ใช่เคยทำจริงๆเมื่อตอนนั้นที่คิดว่าเราอยู่ไปทำไม....และมีคุณค่าต่อใคร ด้วยความคิดเช่นนี้ที่ถือว่าตัวเองเป็นคนสำคัญต่อคนอื่นแต่ไม่ได้รับการเอาใจหรือสนใจทุกคนต่างทำงานของตัวแล้วเราอยู่ตรงไหนกัน ด้วยความอ่อนด้อยทางความคิดที่ชัดเจนว่าตนเองมีค่าขึ้นได้อย่างไรด้วยที่ไม่ได้มีคำแนะหรือตัวเองไม่เสาะหาทำให้ต้องทำแบบนั้นเพื่อจะได้จบๆกัน ว่าไม่รู้จะอยู่ไปทำไมเมื่อไม่มีคนสนใจเรา(เข้าข้างตัวเองมากเลย) ไปร้านหมอยาขอซื้อยานอนหลับด้วยคิดว่าจะไปแบบหลับๆหมอก็จัดให้ครับตามคำขอด้วยย่อมไม่คิดว่าเราจะทำอะไรแบบนี้ แถมยังเป็นคนที่เห็นกันบ่อยๆแล้วกันเองแถมยังเป็นเด็กที่ไม่น่าทำงั้น ได้มาจัดเก็บรอเวลานอนพอตกค่ำจัดการเลยสี่เม็ด(คนมันไม่เข้าใจนิ) รอพักนึงเห็นไม่หลับนิหว่าเอ้าจัดเพิ่มเข้าไปอีกชุดนึงรุ้สึกว่าจะสักสิบห้าเม็ดได้ ผล...สักพักหลับครับที่นี้ยาวเลย....ข้ามเป็นวันๆอุ๊ๆๆๆๆๆไม่ตายวุ๊ยแต่เอาว่านอนถ้าเดียว รู้สึกตัวหน่อยนึงตอนที่ม๊ากับป๊าขึ้นมาดู คงเห็นว่าเราไม่่ลงไปเลยอะ....เจอถุงยาที่ยังตั่งอยู่แล้วคงเอาไปถามหมอยาข้างบ้านแหละครับว่ายาอะไรลูกแกถึงได้หลับยาวเป็นคนไม่มีสติสตังค์เสียขนาดนี้แล้วคงจะได้ใจความว่าไม่รุนแรงเพราะดันอัดยาไปน้อยนึงแค่หลับไม่ถึงตาย......ง่า....ผมทำให้ม๊าต้องร้องไห้ในขณะที่รู้สึกตัวแบบเคลิ้มๆแต่ป๊าเป็นแบบของผู้ชายมั่งเพราะเงียบ!!!!! ฮ่าๆๆๆๆหลับไปกี่วันผมตื่นมาไม่ได้ถามเพราะรู้สึกเหมือนนอนหลับไปธรรมดา แล้วมันก้อผ่านไปแบบเฉยๆเพราะไม่ตาย
อันที่จริงผมจะตายหลายครั้งแล้วเหมือนกันก่อนหน้านี้ช่วงที่เด็กกว่านั้นเคยขี่จักรยานตอนมืดๆกำลังกลับรถอยู่เห็นมีรถวิ่งมาด้วยความที่ยังกะระยะไม่เป็นเลยคิดว่ายังไม่น่าถึงเลยถ่อ(เพิ่งหัดขี่รถถีบครับ) แต๊กๆๆๆๆจะสุดทางพอดีไอ้รถคันนั้นวิ่งมาชนโครมแล้วผมก้อไม่รู้สึกตัว...หลับไปเลยฮ่าๆๆๆๆ ผลคานกลางรถถีบหัก ฮึ๊ย ถ้าโดนขาคนคงหักเละแน่ๆนี่คนไม่เป็นไรวุ๊ย
ครั้งที่สองไปเล่นน้ำคลางที่หลังสถานีรถไฟด้วยหนีม๊าไปเที่ยวว่าจะดูหนังวันหยุดแน้....ไม่ค่อยชอบอยู่บ้านไง ว่างๆเลยไปเล่นน้ำที่คลอง ด้วยไม่รู้ว่าแถวนั้นมีวังน้ำอยู่ จมซิครับท่านดีดขึ้นๆลงๆอยู่พักนึงชูมือสุดๆฮ่าๆๆๆๆมีคนมาจับกระชากขึ้นวุ๊ย.....เฮ้อรอไปอีกครับ
ครั้งที่สามช่วงนี้โตแล้วกำลังจะได้เมียขับรถมอฯไซค์มาจังหวัด....บรื้นๆๆๆๆๆๆลงเนินด้วยความไวปานจรวดด้วยอยากจะไปให้ถึงที่ไวๆสุดเนินเป็นสามแยก โดนครับ....ฝั่งตรงข้ามเลี้วยรถตัดหน้าโครมจังๆลอยครับผมลอยขึ้นแล้วตกดังยังไงไม่รู้...หลับหรือสลบอีกคาที่เหมือนเดิมสลบจริงๆแต่ในขณะนั้นแบบเคลิ้มๆผมรู้สึกว่ากำลังอยู่บนตักของใครอยู่เปิดตาขึ้นดูเห็นเป็นผู้หญิงสาวนุ่งชุดไทยสีทึมๆหรือค่อนไปทางสีดำเลยถามไปว่าผมตายแล้วหรือเธอตอบว่ายังๆไม่ถึงเวลาแค่นี้เองแล้วเธอก้อบอกผมว่าตื่นได้แล้วเค้าปลุกน่ะต้องไปโรงพยาบาล ครับผมถึงได้รู้ว่าฝันไปพี่คนที่ช่วยพยุงผมบอกว่ารู้สึกตัวไม๊ผมก็อืมๆๆๆๆแล้วมีรถมารอรับคนแถวนั้นใจดีมากเลยไปโรงพยาบาลและครึ่งๆไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่เลย มีพยาบาลมาทำแผลให้ก้อคิดในใจว่าพยาบาลนี้ช่างงามจริงๆเพ้อแล้วไงผมๆคิดในใจว่าดีจริงๆที่มาช่วยทำแผลให้แต่รู้มั๊ยตาผมเปิดไม่ขึ้นเลยๆพลาดไปไม่รุ้หน้าตาพยาบาลอยู่อย่างไง หลังจากนั้นพอทำแผลเสร็จผมก็หลับ
ครับ?????หลับจริงๆข้ามไปอีกหนึ่งวันอยู่ไม่รู้สึกอะไรเลยช่างเป็นคนที่หลับได้ดีมากๆแม้แต่ตอนนี้ไม่รุ้เป็นไง
แล้วมันก้อผ่านไปและเลยเวลามานานมากแล้ว ตอนนี้ผมคิดว่าผมเข้าใจบ้างแหละครับว่าคุณค่าของเราอยู่ที่ไหนแล้วจะต้องทำอย่างไรต่อไป
มีช่วงหนึ่งผมเคยอยากรู้ชะตาชีวิตตัวเองแล้วที่บ้านทำสวนยางที่มาบอำมฤตมีคราวนึงสมัยที่อ.พทธทาสยังอยู่ผมนึกเล่นๆว่าจะไปถามท่านดูว่าชะตาผมเป็นอยู่ไรพอถึงสวนโมกข์ เลยเดินดุ้มๆเข้าไปกะว่าจะถามให้จั่งหนับ พอเจอครับมีแขกนั่งอยู่กันหลายคนแล้วกำลังคุยกันอยู่เรื่องอะไรไม่ทราบ ด้วยวาสนาผมคงมีอยู่ท่านหันมาถามผมว่ามาทำอะไร......ผมจะถามอย่างที่ตั่งใจก้อเกรง(อาย)คนที่เค้านั่งกันอยู่เลยตอบไปว่ามาเที่ยวครับ ท่านสวนกลับ(คงจะสอนและอบรมผมด้วยแหละ)ว่ามาเที่ยวก้อไปเที่ยวซิ อึ้งแล้วครับท่านตรงมากๆผมก้อครับๆๆๆๆๆ ค่อยๆถอยออกมาจากตรงนั้นที่แรกไม่ถูกใจเท่าไหร่เลยแต่หลังจากนั้นได้คิดว่าเพราะอะไรถึงเจอแบบนั้น
เดี๋ยวนี้เวลาจะทำไรมักจะคิดถึงคำตอบนี้เสมอครับ จริงๆน่ะมันทำให้เราเข้าได้ตรงประเด็นที่สุดของทุกอย่างเลย จำใส่กระโหลกนี้เลยคำนี้และความเมตตาของท่านที่ทำให้ผมแจ้งขึ้นจากความโง่เง่าและเวลาที่เสียไป
จนตอนนี้มีคนบอกผมว่าอยากตายเพราะไม่มีค่าต่อใครอื่น.....เป็นประเด็นที่ผมเคยเจอและทำมาแล้ว ผมไม่รู้จะบอกอย่างไรว่าการวางคุณค่าของเรานั้นไม่ได้มาจากคนอื่นเลยค่าของเราคือเราเป็นคนให้เองราคาเราเองเป็นคนสร้างและเสริม คนอื่นเป็นเพียงแค่ส่วนภายนอกที่ผ่านมาแล้วจากไป น้ำคำหรือการกระทำของเราเองที่่จะสร้างค่าให้แก่ตัวเอง สิ่งที่เราทำเพื่อการเรียนรู้และพัฒนาศักยภาพของเราเองแล้วคนอื่นจะมาอะไรกับเรารึ ถ้าเรามีดีหรือมีราคาเค้าย้อมจะเข้ามาแวะเวียนเองของหรือสิ่งที่มีคุณค่ามีหรือที่จะขาดคนหยิบฉวยเอาไป เว้นเสียแต่คนหรือใครที่มองไม่เห็น แต่ทั่งนี้เราต้องทำตัวเราเองให้ดีและเข้มแข็ง ฝึกฝนและเรียนรู้ในข้อผิดพลาดต่างๆ หรือยกระดับความสามารถของตัวเองเพื่อตัวเองก่อนเป็นอันดับแรกไม่เห็นต้องไปแคร์ว่าคนอื่นจะว่าอย่างไรหรือคิดอะไร
สรุปคือค่าของเราอยู่ที่เราเองตัวเราเองเป็นคนกำหนดไม่ได้มาจากอะไรใครอื่นมาชี้หรือบอกเลย การได้เกิดมาเป็นคนเสียเวลามาแล้วถ้าไม่พัฒนาตนสู่ระดับที่ดีขึ้นมันน่าเสียดายมากๆจงไปสู่แนวทางที่ชอบๆฮ่าๆๆๆๆๆสะใจจริงๆคำนี้"มาทำไม"คิดถึงท่านแล้วผมไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรกับคำแค่ที่สะกิดมานี้ มันซาบซึ้งมากครับจนตอนนี้พยายามถามตัวเองเสมอเลยว่า เกิดมาทำไม ทำไปทำไม อยู่เพื่ออะไร
อย่างที่ก่อนหน้านี้ว่า คิดดี พูดดี ทำดีภายใต้กรอบของพรหมวิหารสี่ แค่นี้ผมว่าสบายแล้วครับแล้วอะไรที่ดีๆก้อจะมาเองแต่ถ้ามันไม่ดีมีมาด้วยมันก้อเป็นเรื่องธรรมดาครับ ชีวิตที่เราเลือกนี่จะมองให้เป็นปัญหาหรือจะมองให้เห็นปัญญาว่าทุกอย่างมีทางแก้ก้ออยู่ที่เราเลือกเองแหละ ทำแบบสบายๆทำใจให้ร่าเริงสดชื่นเบิกบานดีกว่าครับ ชีวิตไม่ได้มีแค่มุมเดียวหรอกครับมันกลิ้งได้ไม่ใช่มีหลายมุมนะมันกลิ้งได้ครับฮ่าๆๆๆๆๆ :)

ปล.ผมมันคนตายยากน่ะจะบอกให้เฉียดตายมาหลายรอบแหละกว่าจะเข้าใจอะไรดีขึ้นฮ่าๆๆๆๆๆๆกลุ้มไปทำไมเดี๋ยวมันก้อผ่านไปแล้วจะดีใจไปทำไมเดียวมันก้อผ่านไปเหมือนที่สรุปสุดท้ายของดอกส้มสีทองว่าไว้เลยครับ " พร้อมจะรับทั่งสุขและทุกข์เพราะแล้วมันก้อจะผ่านไป "

ข้อคิด คำคม ดอกส้มสีทองของตัวละครจาก คุณดี๋

http://www.youtube.com/watch?v=j1WPmYe-1IU&feature=related



เผื่อจะไม่เจอครับเลยแถมอีกสักอันนึงฮ่ะๆๆๆๆ

http://www.youtube.com/watch?v=bPPoAnwCRNQ