เมื่อไหร่

การเริ่มต้นของมุมมองทัศนคติขึ้นอยู่กับอะไรนะ ประสบการณ์สอนตัวเราเองหรือจากการที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา เมื่อไหร่ไม่พอใจในสิ่งที่มีอยู่ย่อมเป็นทุกข์ ความทุกข์เริ่มก่อขึ้นมาที่ละน้อยๆจนกระทั่งสั่งสมเป็นพิษต่อสภาพจิตตนเองและร่างกายอย่างไม่รู้ตัว ทำไมคนเราถึงได้ป่วย...ผมยังเชื่อในพลังการฟื้นฟูตนเองเช่นดั่งการเข้าสมาบัติของพระสงฆ์ที่มี จริงรึไม่ ผมไม่สนแต่ผมเชื่อ...และศรัทธาต่อวิถีแห่งพลัง(ขอพลังจงสถิตในตัวเจ้า...ฮ่าๆๆๆๆ)
เราดูแลร่างกายด้วยการให้อาหารและออกกำลังกายอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี แต่เรามักจะลืมหรือละเลยต่อจิตที่จะต้องใช้การดูแลด้วยวิถีแห่งธรรม เมื่อเป็นเช่นนี้การเจ็บป่วยที่ไม่อาจอธิบายได้ถึงที่มาแห่งโรคอันเป็นมากขึ้นหรือโรคที่ไม่ได้เกิดจากโรค(อย่างที่อ.สาธิต ปรมาจารย์แห่งตะบอกได้กล่าวไว้) การรักษาทำได้ยากมากเพราะไม่รู้สาเหตุ คนโดยส่วนมากจึงกำหนดให้เป็นเรื่องของกรรม จริงๆแล้วมันก็ใช่นะที่เป็นที่มาแห่งโรคที่ไม่ใช่เกิดจากโรค อาการไออย่างไม่รู้สาเหตุของคนที่บ้านผม(แม่ยาย) หรือการนอนซมกับที่ของพ่อตา นี่เฉพาะที่เห็นกับตานะจะบอกให้ไม่อยากจะคิดว่าเพราะอะไรแต่ผมก้อยังคิดว่าเพราะกรรมเหมือนกัน(ฮิๆๆๆๆ) ไม่ได้ดีใจแต่ทำให้ผมเห็นว่าเราแม้จะประกอบการใดๆก็ตามจิตจะเป็นตัวชี้วัดว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เวลาทำอะไรสักอย่างมีความเอิบอิ่มสักเพียงไหน ตอนที่เราอยากจะได้อะไรๆมาครอบครองใจเร่าร้อนทุรนทุรายไม๊ หรืออย่างเวลาไม่อยากได้สิ่งที่มีอยู่เกิดความสับสนเพียงไหน เด็ดเดี่ยวจริงหรือเปล่าต่อการสลัดทิ้งอะไรต่ออะไรที่มารุมเร้าจนทำให้ใจตัวเองว่างเปล่า(เย็น)ได้